Μια μέρα σ’ ένα μάθημα για το Φύλο και την Ισότητα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
η διδάσκουσα έδωσε στις φοιτήτριες και τους φοιτητές ένα δημοσίευμα και ζήτησε να γράψουν τα
συναισθήματα, παρατηρήσεις και σχόλια που τους προκαλούσε.
η διδάσκουσα έδωσε στις φοιτήτριες και τους φοιτητές ένα δημοσίευμα και ζήτησε να γράψουν τα
συναισθήματα, παρατηρήσεις και σχόλια που τους προκαλούσε.
ΙΔΟΥ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ
ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
(με τα μικρά μόνο ονόματα ή ένδειξη του φύλου όσων γράφουν)
1. Καημένο θύμα ο κ.(;) Καραγιαννίδης, ο οποίος πιστεύει πως η ουσία της αντρικής ταυτότητας συνίσταται στο να πηδάει αιώνια θηλυκά. Αρχικά με σοκάρει η ειλικρίνεια με την οποία μιλάει για τις σεξουαλικές του φαντασιώσεις. Απογοητεύομαι συνειδητοποιώντας πως τόσο μελάνι και τόσο εμβαδόν του φύλλου μιας εφημερίδας ξοδεύτηκε στον προβληματισμό ενός «άντρα» για το αν θα πηδούσε ή όχι μια γυναίκα. Με εξοργίζει το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί για γυναικεία πλάσματα που είτε τον ικανοποιούν αισθητικά είτε τον αφήνουν αδιάφορο έως αηδιασμένο (γριά, μανουλομάνουλο, πατσούρω, πουτάνες, μισοριξιά, μαϊμού - μεταλλαγμένη γυναίκα, αινιγματική, σκοτεινή, αιώνιο θηλυκό, αριστούργημα αισθητικής).
Έχω αρχίσει να τον μισώ επικίνδυνα όταν αποδίδει την ανικανότητα των αντρών να «πηδήξουν» στη χειραφέτηση των γυναικών. Πρόβλημα η εργαζόμενη γυναίκα, η φιλόδοξη, σκεπτόμενη γυναίκα για τις σεξουαλικές επιδόσεις των αντρών. Αυτές! Αυτές φταίνε που ο κύριος(;) δεν μπορεί πια να «πηδήξει» και δεν του σηκώνεται στο κρεβάτι. Ποιος θα κερδίσει στον πόλεμο που λέγεται «κρεβάτι»; Μια πουτάνα σίγουρα δεν αποτελεί απειλή, παραδίδεται και ικανοποιεί άνευ όρων τον επιβήτορα. Όχι όμως αυτήν που πληρώνεται... Όχι…Αυτήν που γίνεται όργανο ερωτικής ικανοποίησης του άντρα, αυτή θεωρεί άξια, εκλεκτή γυναίκα, σύζυγο.
Τελικά, ολοκληρώνοντας το άρθρο, δεν μπορώ παρά να γελάσω ειρωνικά και να λυπηθώ τον καημένο μεσήλικα άντρα που… φοβάται!!! Φοβάται πως δεν ξέρει πια τι σημαίνει «άντρας», αφού πάντα η ανδρική ταυτότητα προσδιορίζεται έχοντας ως αφετηρία τη γυναικεία και αντιτιθέμενη προς αυτή. Τώρα που οι γυναίκες εργάζονται, βγάζουν λεφτά, τι είναι «άντρας»; Είναι αυτός που πηδάει, φυσικά! Κι αν έχεις φτάσει σε μια κρίσιμη ηλικία και δεν μπορείς πια να πηδήξεις; Ποιο θα γίνει το μέτρο της αξίας σου τώρα που ο φαλλός έχασε αυτή τη θέση; Πολύ δύσκολοι προβληματισμοί για έναν άντρα, σκοτεινά μονοπάτια, επικίνδυνα. Μια λύση γρήγορα! Να τα ρίξουμε σ’ Αυτή! Στη Γυναίκα, στην Εύα.
Καταλαβαίνω την ανησυχία του κυρίου(;) όταν συνειδητοποιεί πως έλκεται από μία «γριά». Τα μανουλομάνουλα έχουν αντοχές, έχουν απαιτήσεις. Η «γριά» περίμενε δεκαετίες σιωπηλά να αποκατασταθεί η εικόνα της στα μάτια της κοινής γνώμης, στωικά, σαν μητέρα. Σας θυμίζει τη μάνα σας η κα Πάρκερ, κ.(;) Καραγιαννίδη (όπως λέει και το λαϊκό άσμα); Ανησυχώ. Και δεν περίμενα ν’ ανησυχήσω έτσι για τις απόψεις ενός άντρα(;) για τις γυναίκες στον 21ου αιώνα
Σταυρούλα
2. Συναισθήματα: Το μόνο που μου προκάλεσε το κείμενο ήταν το γέλιο σε μερικές περιπτώσεις, όχι για το περιεχόμενο και το νόημα του μηνύματος, αλλά για το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί. Το λεξιλόγιό του δεν είναι απ’ αυτά που συναντάς συχνά μπροστά σου, τουλάχιστον σ’ αυτά που εγώ διαβάζω.
Παρατηρήσεις, σχόλια: Συνεχίζοντας πάνω στο θέμα λεξιλόγιο μπορώ να πω ότι ο συγγραφέας με έχει χάσει σαν αναγνώστη του και το κείμενό του δεν το έλαβα σοβαρά. Ο κύριος αυτός διατυπώνει τη δική του άποψη με τον δικό του τρόπο και στο κάτω κάτω εμένα δεν με ενδιαφέρει τι σεξουαλικές φαντασιώσεις έχει και ποια άποψη έχει αυτός για τις γυναίκες. Τώρα, στο θέμα που αυτός θέτει, ότι τάχα και καλά η Καμίλα είναι φοβερή στο κρεβάτι και γι’ αυτό την παντρεύεται ο Κάρολος, αυτή είναι μία άποψη. Η δική μου άποψη όμως είναι: άλλο σεξ-πήδημα και άλλο γάμος. Για να παντρευτείς κάποιον ο τομέας σεξ είναι σημαντικός, αλλά πάνω απ’ όλα πρέπει να επικοινωνείς εγκεφαλικά με τον άλλο. Όταν δεν υπάρχει επικοινωνία, τι το ψάχνεις το πράγμα; Επίσης, η ικανοποίηση στο σεξ είναι υποκειμενική –κάποιος/α που ικανοποιείται με ένα συγκεκριμένο τρόπο ή σύντροφο δεν σημαίνει ότι αρέσκεται και σε κάτι που αρέσει κάποιου άλλου. Έτσι, ενώ του Κάρολου του αρέσει η Καμίλα δεν σημαίνει ότι θα μ’ αρέσει και εμένα.
Ο συγγραφέας δεν ξέρω πως την έχει δει σαν ο επιβήτορας όλων των εποχών ή μάλλον ο στερημένος όλων των εποχών
[ΟΚ;].
Κωνσταντίνος
3. Γενικά, κάνω αρκετή παρέα με αγόρια και γνωρίζω ότι τα περισσότερα όταν βλέπουν μια κοπέλα είτε θα τη δουν ερωτικά είτε δεν θα τους αρέσει εξωτερικά και δεν θα της δώσουν ιδιαίτερη σημασία (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τη θέλουν για φίλη τους). Γενικά, επίσης, ξέρω ότι οι άντρες σκέφτονται το σεξ περισσότερο από μια γυναίκα.
Βρήκα το κείμενο χαζοχαρούμενο και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το έγραψε. Τι ενδιαφέρει το αναγνωστικό κοινό ποια φαντασιώνεται αυτός. Δεν νομίζω ότι με πείθει όταν λέει ότι ο Κάρολος θέλει να παντρευτεί την Καμίλα μόνο και μόνο γιατί είναι καλή στο κρεβάτι. Γιατί, δηλαδή, οι νέες και ωραίες κοπέλες που θα μπορούσε να έχει, όλες δεν είναι καλές στο κρεβάτι; Μόνο η συγκεκριμένη; Δεν νομίζω ότι ο λόγος για να μείνεις με κάποιον άνθρωπο είναι μόνο το κρεβάτι. Καλά κρεβάτια δεν νομίζω ότι μπορείς να κάνεις μόνο με έναν άνθρωπο. Φαντάζομαι ότι θα περνάς καλά μαζί του εκείνες τις στιγμές, αλλά κάποια στιγμή θα θέλεις να δοκιμάσεις και κάτι άλλο. Νομίζω, λοιπόν, ότι αν ο κύριος Κάρολος είχε την Καμίλα μόνο για το κρεβάτι δεν θα την παντρευόταν.
Ένιωσα ότι διάβασα το άρθρο ενός γελοίου και κατώτερου πνευματικά κυρίου όταν διάβασα την εξής παράγραφο: «Το ηχηρό μήνυμα…δεν είναι πουτάνες». Ένιωσα ότι έχω να κάνω με έναν άνθρωπο που δεν αξίζει ούτε καν να ασχολείσαι μαζί του. Φαντάζομαι ότι ίσως είχε ερωτευθεί κάποια γυναίκα στο παρελθόν, τον πλήγωσε και από τότε έχει στιγματίσει όλες τις γυναίκες. Ή αλλιώς φαντάζομαι ότι δεν έχει ερωτευτεί ποτέ. Πραγματικά, θα τον χαρακτήριζα τελείως ανεγκέφαλο όταν λέει ότι το μόνο που θέλει από τις γυναίκες είναι να είναι οι Ι.Χ. πουτάνες. Από τη μητέρα του, δηλαδή, τι ήθελε; Απλά να είναι η Ι.Χ. πουτάνα του πατέρα του; Αισθάνθηκα αγανάκτηση και περιφρόνηση για το συγκεκριμένο άτομο. Μου φάνηκε ότι απλά πήγε να πουλήσει πνεύμα και φάνηκε γελοίος. Αυτός μόνος του θα μεγαλώσει τα παιδιά του; Τη γυναίκα του απλά θα την έχει στην κρεβατοκάμαρα για να ικανοποιεί τους πόθους του; Δεν θα χρειαστεί τη βοήθειά της, είτε πνευματική είτε υλική; Αυτός θα παίρνει στήριξη μόνο από άντρες φίλους του; Θα λέει τον πόνο του, θα γλεντάει και θα μοιράζεται τις χαρές του με άντρες μόνο, γιατί οι γυναίκες είναι μόνο για το κρεβάτι; Νομίζω πως είναι ένα γελοίο ανθρωπάκι που δεν αξίζει να ασχοληθείς μαζί του. Και, επιπλέον, γιατί η γυναίκα να είναι «γεννημένη πόρνη»; Γιατί η γυναίκα είναι αυτή που πρέπει να ικανοποιεί σωματικά τον άντρα της; Γιατί να μην είναι ο άντρας γεννημένος να ικανοποιεί τη γυναίκα; Δεν καταλαβα, από πού έβγαλε αυτό το συμπέρασμα; Όπως αυτός ξύπνησε ένα πρωί και είπε ότι η γυναίκα είναι γεννημένη να ικανοποιεί τον άντρα, έτσι και εγώ ξυπνάω ένα πρωί και λέω ότι ο άντρας είναι γεννημένος να ικανοποιεί τη γυναίκα. Ποιος από τους δυο είναι σωστός; Το πρώτο σχόλιο που έκανα όταν το διάβασα ήταν το εξής: Όλο χαζομάρες λέει.
Κορίτσι
4. Έχοντας διαβάσει το άρθρο θα έλεγα πως ενοχλήθηκα από την κυνική, αλαζονική και απαξιωτική στάση του δημοσιογράφου απέναντι στις γυναίκες. Δεν μου προκάλεσε τόσο θυμό, όσο απέχθεια και περιφρόνηση, και κυρίως στο σημείο που ισχυρίζεται ότι στις γυναίκες αξίζει παγκόσμιος διασυρμός επειδή πήραν τη ζωή στα χέρια τους.
Δεν θα σχολιάσω περαιτέρω το άρθρο του, θεωρώντας πως οι χαρακτηρισμοί που έδωσα στη στάση του τα λένε όλα και κάθε σχόλιο περιττεύει. Κρίνοντας, όμως, από τη φωτογραφία του θα έλεγα πως άδικα χαρακτηρίζει τη Γιόκο Όνο μαϊμού μεταλλαγμένη σε γυναίκα.
Θ
5. Αναρωτιέμαι αν αυτός ο άνθρωπος-άντρας-εκδότης δεν είχε κάτι πιο δημιουργικό να κάνει το σαββατόβραδό του από το να κάτσει να γράψει ένα τόσο σεξιστικό άρθρο. Αναρωτιέμαι επίσης ποιοι ήταν οι λόγοι που τον οδήγησαν, μετά από τόσα χρόνια ζωής και εμπειριών, το μόνο για το οποίο να μπορεί και να θέλει να μιλάει να είναι το σεξ και οι γυναίκες… Είναι η «αντρική του φύση»; Είναι η καταπίεση που δέχεται λόγω αυτής; Ή μήπως είναι το μόνο στο οποίο τα ’χει καταφέρει πολύ καλά, γι’ αυτό και καμαρώνει να μιλάει γι’ αυτό δημόσια; Όπως και να ’χει, διαβάζοντας αυτό το κείμενο δεν νιώθω προσβεβλημένη. Μάλλον το αντίθετο, αφού όντας γυναίκα διαπίστωνω τη δύναμή μου και τις χάρες του να είσαι γυναίκα!!! Για τον κ. Νίκο νιώθω μόνο λύπηση που δεν έχει καταφέρει ακόμα να ανακαλύψει αυτές τις χάρες μας και να επωφεληθεί, παρά να έχει μείνει στο πήδημα. Το μοναδικό σχολιό μου: Ελπίζω καμία γυναίκα να μην του έκανε τη χάρη να του κάνει παιδιά…
Πηνελόπη
6. Νιώθω αηδία για τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί ο Ν.Κ. Ντροπή και εξευτελισμό για τον τρόπο που σκέφτονται οι άντρες για μας τις γυναίκες. Θυμό και οργή γιατί και να πω κάτι θα πέσει στο νερό, δεν μπορεί να «αγγίξει» αυτόν τον «κύριο» (να τον κάνει ο Θεός). Επίσης νιώθω αδιαφορία για το αν θα ήθελε ή όχι την Καμίλα Πάρκερ στο κρεβάτι του, πρόβλημά του.
«Δεν πηδάνε σήμερα οι άντρες και σ’ αυτό φταίνε οι γυναίκες… που δεν είναι πουτάνες». Συγγνώμη, αλλά σε ποια εποχή ζει ο τύπος; Οι άντρες δεν πηδάνε, όπως λέει, γιατί απλά έχουν χάσει την ταυτότητά τους. Αν και αυτό είναι καλό, γιατί την βρήκαμε εμείς! Δεν είμαστε πουτάνες (για την ακρίβεια, ποτέ δεν ήμασταν με τη θέλησή μας), αλλά γυναίκες με «θέλω», με ανεξαρτησία και πραγματικά τεράστια δύναμη, ψυχική και πνευματική. Έχουμε περισσότερο μυαλό από τους άντρες, πώς να το κάνουμε.
«Γεννημένη πόρνη είναι η γυναίκα…προσωπική πουτάνα του άντρα της». Κούνια που σε κούναγε!
Ένα είναι το σίγουρο, ότι one way or another οι άντρες θα είναι πάντα εξαρτημένοι από τις γυναίκες.
7. Συναισθήματα: Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω μου φάνηκε αστείο, γιατί δεν έχω ξαναδιαβάσει τις σκέψεις κάποιου τόσο χύμα. Αυτό που ακριβώς σκέφτεται το γράφει. Στη συνέχεια, όμως, μου προκάλεσε απέχθεια και θυμό.
Παρατηρήσεις και σχόλια: Ο άνθρωπος νομίζει πως μ’ αυτό τον τρόπο που γράφει κάνει χιούμορ και ανεβαίνει στα μάτια των αντρών. Εγώ πιστεύω πως ένας φυσιολογικός άντρας να το διαβάσει μάλλον δε θα συμφωνήσει. Φαίνεται καθαρά πως είναι μισογύνης και θεωρεί τη γυναίκα μόνο ένα όργανο. Φαίνεται να μισεί κάθε γυναίκα και να σχολιάζει αρνητικά κάθε άντρα που βρίσκεται με γυναίκα.
Ο άνθρωπος μάλλον δεν είναι στα λογικά του. Αυτό πιστεύω. Δεν έχει συναίσθημα και δεν βρίσκει άλλο λόγο ύπαρξης της γυναίκας στη γη παρά μόνο για να ικανοποιεί τους άντρες και να τους υπηρετεί.
8. Συναισθήματα: Απογοήτευση ως προς τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο. Λύπη. Πώς γίνεται στον 21ο αιώνα να μιλάει κάποιος έτσι για τις γυναίκες!!
Παρατηρήσεις: Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος αντιμετωπίζει τις γυναίκες μόνο ως σκεύη σεξουαλικής ικανοποίησης, χωρίς ίχνος πνευματικών-εσωτερικών προσόντων
Σχόλια: Πρόκειται για κάποιον κύριο που αντιμετωπίζει έντονα ψυχολογικά προβλήματα.
Θ
9. Όταν άρχισα να διαβάζω το συγκεκριμένο άρθρο το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν έκπληξη. Πολύ μεγάλη έκπληξη, γιατί είναι η πρώτη φορά που διαβάζω ένα κείμενο με τέτοιο περιεχόμενο. Έχουν γραφτεί πολλά για τις γυναίκες, αλλά αυτό είναι πραγματικά πρωτότυπο. Οι απόψεις του συγκεκριμένου κυρίου μου φαίνονται όχι απλώς
απαρχαιωμένες, αλλά εκτός τόπου και χρόνου. Όταν, όμως, το ξανασκέφτηκα κατάλαβα ότι ίσως αυτή η άποψη για τις γυναίκες να μην απέχει και πολύ από την άποψη που γενικότερα επικρατεί. Σε άλλους λιγότερο, σε άλλους περισσότερο αυτή η άποψη ενυπάρχει, άσχετα από το πώς εκδηλώνεται. Αυτό με κάνει να θυμώνω, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω, μετά από τα τόσα στάδια εξέλιξης -και όχι μόνο βιολογικής- που έχει περάσει το ανθρώπινο γένος, σε κάποια βασικά ζητήματα, όπως αυτό της ισότητας, να μένει πίσω, η γυναίκα να θεωρείται ένα άβουλο ον, αναγκασμένο να υπηρετεί τον άντρα.
10. Με μια πρώτη ανάγνωση του άρθρου απορώ πραγματικά πώς είναι ποτέ δυνατόν να έχει δημοσιευτεί κάτι τέτοιο σε μια εφημερίδα, και πόσο μάλλον σε μια τόσο δημοφιλή εφημερίδα.
Ως γυναίκα, το παραπάνω άρθρο μου προκαλεί συναισθήματα έκπληξης και οργής, νιώθω ότι υποβιβάζει τη γυναίκα σε τεράστιο βαθμό, τη θεωρεί ένα αντικείμενο, ένα υποχείριο των ανδρών, που υπάρχει μόνο για να τους ικανοποιεί. Προσβάλλει τη γυναικεία τιμή και εκμηδενίζει την αξία της γυναίκας χρησιμοποιώντας υποτιμητικά επίθετα και χαρακτηρισμούς. Θεωρώ, βέβαια, πως ντροπή για αυτά που γράφονται πρέπει να νιώθει ο «κύριος» αυτός και όλοι όσοι αισθάνονται ομοίως, και όχι οι γυναίκες, στις οποίες και αναφέρεται. Δεν μπορώ να πιστέψω πως απόψεις όπως «οι γυναίκες έχουν ξεφύγει από τον προορισμό, την αποστολή τους… γεννημένη πόρνη είναι η γυναίκα… ικανοποιεί τον άντρα σωματικά και τον δικαιώνει υπαρξιακά» επικρατούν ακόμη στις μέρες μας, στην εποχή της υποτιθέμενης ισότητας, όπου οι γυναίκες θεωρούνται ισάξιες και ισότιμες με τους άνδρες. Μοιάζει απίστευτο πως υπάρχουν άνδρες (ίσως και γυναίκες, ποιος ξέρει) που έχουν απόψεις σαν κι αυτές και έχουν το θάρρος και, πολύ περισσότερο, το θράσος να τις εκφράζουν δημόσια, χωρίς ίχνος αιδούς και ντροπής, βλέποντάς το ως κάτι εντελώς φυσιολογικό και ισχύον. Οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται είναι τόσο αηδιαστικές, θεωρούν τη γυναίκα τόσο μηδαμινή και τιποτένια, που ούτε και ο μεγαλύτερος μισογύνης ίσως να μην τολμούσε να τις διατυπώσει.
Πραγματικά, ντρέπομαι για αυτόν τον άνθρωπο, που τολμά και εκφράζεται με αυτό τον τρόπο και υποστηρίζει δεόντως αυτά που λέει, με αλόγιστο θράσος, αυτόν τον άνθρωπο που προσβάλλει το ίδιο του το φύλο, που στέκεται όρθιος και υπερήφανος μπροστά στο «κατόρθωμά» του, αλλά και για αυτούς που άφησαν το άρθρο να περάσει από τα χέρια τους και να φτάσει στα δικά μας χέρια χωρίς την παραμικρή αντίρρηση, θυμό ή έστω την παραμικρή αντίδραση. Αυτό το γεγονός μας κάνει να αντιληφθούμε πως όσοι αγώνες κι αν δοθούν, όσα κι ανλεχθούν, όσοι νόμοι κι αν θεσμοθετηθούν, οι γυναίκες πάντα θα αποτελούν τα πιόνια στο παιχνίδι των ανδρών, δεν θα δικαιωθούν στον αδιάφορο αυτό κόσμο.
Θήλυ
